Τρίτη 24 Ιουνίου 2014

Γέροντας Παΐσιος: Εξομολογώ τον κήπο μου!

Κάποτε περνούσε κάποιος μοναχός έξω από το κελί του γέροντος Παϊσίου και τον είδε να βρίσκεται στον κήπο του.
-Τι κάνεις γέροντα; Ρώτησε.
- Τι να κάνω; Εξομολογώ τον κήπο μου…
- Μα τι λες γέροντα; Θέλει ο κήπος εξομολόγηση;
- Πως δεν θέλει… εάν δεν βγάλεις όλα τα τριβόλια και τα αγριόχορτα από μέσα του δεν θα μπορέσει να καρποφορήσει ότι και να βάλεις μέσα. Θα το πνίξουν τα αγκάθια. Δεν θα πάρεις σοδιά.
Ότι είναι (ζιζάνια) το ξεριζώνω, μια και καλή, δεν τα κόβω γιατί θα ξαναβγούν με την πρώτη ευκαιρία….εξομολόγηση σου λέω...
Ο μοναχός ενώ πήγε να κοροϊδέψει τον γέροντα Παΐσιο στην αρχή, τώρα γεμάτος κατάνυξη έβαλε μετάνοια στον γέροντα και συνέχισε τον δρόμο του…
Πηγή: Ι.Ν. Αγίων Χαραλάμπους & Αντωνίου Κρύα Ιτεών Πατρών

Τρίτη 17 Ιουνίου 2014

Αρχιμανδρίτης Γερβάσιος Παρασκευόπουλος, Κατηχητής - ἱεροκήρυκας – λειτουργιολόγος

Αρχιμανδρίτης
Γερβάσιος Παρασκευόπουλος
Κατηχητής - ἱεροκήρυκας – λειτουργιολόγος
•   Στίς 30 Ἰουνίου, ἑορτή τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων, συμπληρώθηκαν πενήντα χρόνια ἀπό τήν εἰς Κύριον ἐκδημία ἑνός ἐκ τῶν ἁγίων κληρικῶν τοῦ 20ου αἰῶνος. Πρόκειται γιά τόν ἀρχιμανδρίτη π. Γερβάσιο Παρασκευόπουλο, τόν ἀκάματο ἐργάτη τοῦ Εὐαγγελίου, τόν ἱεροκήρυκα καί πνευματικό τῆς πόλεως Πατρῶν, τόν πρωτοπόρο στό ἔργο τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων, τόν ἄμεμπτο στό ἦθος καί σοφό στή θεολογία, τόν ἐλεγκτή τῶν δημοσίων σκανδάλων, τόν σεβάσμιο πρεσβύτερο, πού μέχρι σήμερα ἡ Πάτρα εὐλαβεῖται ὡς ὄντως ἅγιο.
•   Παρέμεινε στή στρατειά τῶν ἐκλεκτῶν πρεσβυτέρων, πού προσέφεραν τή μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπέρ πολλούς ἐπισκόπους τῆς Ἐκκλησίας μας, καί σαγήνευσαν τά πλήθη καί ὡδήγησαν νέους στήν ἐν Χριστῷ ζωή καί κατέστησαν ὄργανα τοῦ Θεοῦ, γιά νά πορευθοῦν μυριάδες ψυχές στή βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
•   Ὁ ἱεροκήρυκας τότε Ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης, πού συνδεόταν μαζί του μέ στενή ἐν Χριστῷ φιλία, μίλησε κατά τήν ἐξόδιο ἀκολουθία τοῦ π. Γερβασίου στήν Πάτρα, καί στό τέλος τῆς ὁμιλίας του ὁ λαός μέ μιά φωνή ἀναφώνησε «Ἅγιος». Δέν ἔχει σημασία, ἄν ἐπισήμως δέν ἔχει ἀναγνωρισθῆ ὡς ἅγιος ὁ πατήρ Γερβάσιος. Σημασία ἔχει ὅτι ἀπολαμβάνει τώρα, «τόν στέφανον τῆς ζωῆς» (Ἰακ. α΄ 12), πού τοῦ χάρισε Ἐκεῖνος, ὑπέρ τοῦ ὀνόματος τοῦ ὁποίου μέ τόση γλυκύτητα καί τόσο ἱερό πάθος μίλησε καί ἔγραψε ὁ π. Γερβάσιος.
•   Δέν ἔγινε ἐπίσκοπος καί μητροπολίτης ὁ πατήρ Γερβάσιος. Ἄν τό ἤθελε, ἀσφαλῶς θά γινόταν. Σημειωτέον, ὅτι ἐπί ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Χρύσανθου (1938-1941) εἶχε ἐπιλεγῆ ὡς τό καταλληλότερο πρόσωπο γιά τήν πρωτοσυγκελλία τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν. Νύχτα καί μέρα ἐργαζόταν γιά τή δόξα τῆς Ἐκκλησίας, γιά τήν κάθαρσι τοῦ χώρου τῆς Ἐκκλησίας ἀπό φαύλους κληρικούς, γιά τήν ἀνακούφισι τοῦ πονεμένου καί πενομένου τότε λαοῦ.
•   Γιά ἕνα οὐδέποτε ἐνδιαφέρθηκε, γιά τό πῶς νά γίνη Δεσπότης. Κάποτε ὁ πατήρ Αὐγουστῖνος Καντιώτης (Ἰούν. 1966) ἔγραψε ἄρθρο στή «Σπίθα» μέ τίτλο: «Δεσπότης;», ἀπαντώντας σέ μερικούς, πού κατηγοροῦσαν τό θαρραλέο λόγο του, ὅτι τάχα γράφει ὅσα γράφει ἐπειδή δέν εἶχε γίνει Δεσπότης. Τελικά ὁ πατήρ Αὐγουστίνος ἔγινε ἐπίσκοπος (Φλωρίνης), διατηρώντας βέβαια τό ρόλο τοῦ θαρραλέου ἱεροκήρυκος. Ὁ πατήρ Γερβάσιος ἐκοιμήθη ὡς πρεσβύτερος. Μιά περικοπή ἐκείνου τοῦ ἄρθρου τοῦ πατρός Αὐγουστίνου ταιριάζει καί στό στόμα τοῦ πατρός Γερβασίου, πού παρέμεινε ἐκ πεποιθήσεως πρεσβύτερος:
•   «Ἡ ἔφεσίς μου ἐκ παιδικῆς ἡλικίας δέν ἦταν νά γίνω δεσπότης γιά ν΄ ἀπολαύσω πλούτη καί ματαία δόξα. Ἤ ἔφεσίς μου ἦταν νά γίνω ἱεροκῆρυξ καί νά ὑπηρετήσω καί ἐγώ μέ τίς μικρές μου δυνάμεις, μέ τόν προφορικό καί γραπτό λόγο, τό λαό μας. Γιά τό σκοπό αὐτό ἐσπούδασα τή Θεολογία καί συνεχῶς μελετῶ Γραφές καί Πατέρες, γιά νά μπορέσω ν’ ἀνταποκριθῶ στό δύσκολο μέσα στή σύγχρονη γενεά ἔργο τοῦ ἱεροκήρυκος, πού εἶναι ὑποχρεωμένος νά κηρύττη ὄχι μόνο ἐποικοδομητικά, ἀλλά καί ἐλεγκτικά, πρό παντός δέ ἐλεγκτικά, λόγω τῆς κρισιμότητος τῶν καιρῶν.
Τό ἔργο αὐτό μέ ἀπορροφᾷ καί δέν μοῦ μένει χρόνος γιά νά τρέχω καί νά συναγωνίζωμαι τούς σπουδαρχίδες σέ μαραθώνιους δρόμους, γιά νά γίνω δεσπότης. Αὐτόκλητος ἐπίσκοπος δέν ἐπεθύμησα ποτέ νά γίνω. Διότι, ὅπως πολλές φορές κηρύξαμε, ὁ ἐπίσκοπος πρέπει νά εἶναι ἤ δημόκλητος ἤ θεόκλητος».
Ἡ στήλη αὐτή ἀσχολεῖται μέ λειτουργικά θέματα. Θά παραθέσουμε, λοιπόν, μερικές μικρές περικοπές ἀπό τό περίφημο καί πρωτοποριακό γιά τήν ἐποχή τοῦ βιβλίο τοῦ π. Γερβασίου: «Ἑρμηνευτική ἐπιστασία ἐπί τῆς θείας Λειτουργίας» (ἔκδ. α'). Ὁ π. Γερβάσιος ἦταν καί κατηχητής καί ἱεροκῆρυξ καί πνευματικός καί κανονολόγος, ἀλλά καί λειτουργιολόγος.
•   Γιά τήν κατανόησι τῶν λεγομένων στή λατρευτική σύναξι γράφει: «Ἡ πλήρης κατανόησις τῆς θείας Λειτουργίας θά ἀναπληρώση τά ἐλλείποντα στήν Ὀρθοδοξία καί θά ἐπαναφέρη τά χρόνια ἐκεῖνα, ὅπου    “οἱ πιστεύοντες ἦσαν προσκαρτεροῦντες τῇ διδασκαλίᾳ τῶν ἀποστόλων καί τῇ κοινωνίᾳ καί τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου καί ταῖς προσευχαῖς”» (σελ. 8).
•   Γιά τό σκοπό τῆς θείας Λειτουργίας γράφει: «Κύριος σκοπός εἶναι ν’ ἀπολαύσουμε τή γλυκειά ὄψι τοῦ Προσώπου, ἄν καί ὁ Κύριος, ὡς κατοικῶν "φῶς ἀπρόσιτον", ἀόρατος διατελεῖ καί οὐδείς δύναται νά Τόν δῆ καί νά ζήση. Κυριαρχεῖται παντελῶς ἡ εὐσεβής ψυχή, καλεῖται ὡς βάτος οὐρανία, νά αἰσθάνεται τόν Κύριο μέσα της ἐνοικοῦντα καί ἐμπεριπατοῦντα κατά τό ἅγιο θέλημά Του. Αὐτό ἐπιτυγχάνεται μέν καί μέ τήν ἔνθεο προσευχή, τήν κατ' ἰδίαν καί δημοσία, ἀλλά κυρίως μέ τό μυστήριο τῶν μυστηρίων, τῆς ἁγίας Κοινωνίας» (σελ. 9).
•   Γιά τό τί εἶναι ἡ θεία Εὐχαριστία λέγει: «Εἶναι ἀνάμνησις, κοινωνία καί θυσία. Ὡς ἀνάμνησις τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου εἶναι συνέχεια τῆς θειοτάτης ἐκείνης Ἱερουργίας, κατά τό «Τοῦτο ποιεῖτε εἰς τήν ἐμήν ἀνάμνησιν". Ὡς κοινωνία εἶναι πλήρης ὑπακοή καί συμμόρφωσις τῶν πιστῶν στήν Κυριακή πρόσκλησι: "Λάβετε φάγετε · τοῦτο ἐστι τό Σῶμα μου". Ὡς θυσία δέ εἶναι ἀναπαράστασις τῆς Σταυρικῆς θυσίας, συγχρόνως καί πραγματική, ἀλλ’ ἀναίμακτος θυσία”, κατά τό Α' Κορ. ια' 26» (σελ. 11).
•   Γιά τήν ἁπλούστευσι τῶν τελουμένων: «Τήν ἁπλούστευσι (π.χ. σύντμησι ψαλμάτων, περιορισμό συμβολισμῶν, λιτότητα τοῦ ἐξωτερικοῦ στολισμοῦ κ.ο.κ.) ἀπαιτεῖ ἡ παράδοσις καί ἡ ἐπαναφορά στήν ἐκκλησία τῶν ἀποστολικῶν χρόνων, ἀπαράμιλλος στολισμός τῆς ὁποίας ἦταν ἡ χρυσή ἁπλότητα» (σελ. 18).
•   Γιά τή λιτότητα λέγει: «Ἡ δόξα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι τό ἐσωτερικό κάλλος της καί τό κάλλος αὐτό νοθεύεται καί συχνά ἀφανίζεται, ὅταν μέ τίς ἐξωτερικές λάμψεις προκαλῆται κοσμικός θαυμασμός. Ἀφανίζεται δέ, καθ' ὅν χρόνον εἶναι ἀναγκαῖο νά διαλάμψη ἡ ἐσωτερικότητά της, τό πλῆθος τῶν ἀρετῶν της, τά οὐράνια θέλγητρά της, οἱ ἀτίμητοι μαργαρῖτες της. Νά διαλάμψουν ἁγνοί, ἀπαλλαγμένοι τοῦ ρύπου ἤ τῶν ρυτίδων τῶν ἐφημέρων λάμψεων» (σελ. 19).
•   Γιά τή συμμετοχή τοῦ λαοῦ στό Ἀμήν γράφει: «Ἡ ἔννοια τοῦ "Ἀμήν" συνάγεται ἀπο ὅσα γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στό Α' Κορ. ιδ' 16... Ὁ ἅγιος Ἱερώνυμος παρομοιάζει τίς πολύφωνες ἀπό ὅλο τό πλήρωμα τῶν ἐκκλησιαζομένων ἀντηχήσεις τοῦ "Ἀμήν" "πρός οὐράνιους βροντάς".... Ποῦ σήμερα τά μυριόστομα ἐκεῖνα "Ἀμήν" τοῦ συμπροσευχομένου τά παλαιά χρόνια λαοῦ, πού γεμίζουν τό κενό, πού ἀφυπνίζουν καί περιμαζεύουν τόν διεσκορπισμένο νοῦ ὅσων στέκουν μέ ἀμέλεια καί μέ ραθυμία;» (σελ. 42-43).
(ΜΗΝΙΑΙΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
 «ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΒΑΠΤΙΣΤΗΣ»,
«ΠΡΟΣΧΩΜΕΝ»
τεῦχος Ἰουλίου 2014, σελ. 104-105)
 
πηγή; Αναστάσιος
 

Παρασκευή 6 Ιουνίου 2014

ΜΝΗΜΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ 1917-1993

Εικοσιένα χρόνια χωρίς τον «κατηχητή» μας Γεώργιο Οικονόμου 

6-Ιουνίου-1993  6-Ιουνίου-2014

Αιωνία του η μνήμη


Πάντα θα μας διδάσκει η μεγάλη του πίστη προς τον Θεό, το αγωνιστικό και ιεραποστολικό του φρόνημα και η άδολη αγάπη του προς όλους και κυρίως στα παιδιά. Κατηχούσε με τη διδαχή του και το παράδειγμά του. Μελετούσε μέχρι το τέλος της ζωής του την Αγία Γραφή και τους πατέρες της Εκκλησίας. Ήταν ένας ασκητής μέσα στον κόσμο. Η προσευχή του ήταν αδιάλειπτη, η νηστεία του εξαντλητική και οι μετάνοιες καθημερινή του ενασχόληση.  Ο λόγος του πάντα αγιογραφικός και πατερικός.

Γεωργίου του κατηχητού της Ορθοδόξου Εκκλησίας

 Αιωνία η μνήμη.

 

 

Τετάρτη 4 Ιουνίου 2014

Μελέτη Αγίας Γραφής

ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ

ΤΑ ΔΥΣΝΟΗΤΑ ΧΩΡΙΑ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ;

Πάνω σ᾿ αὐτὸ ὁ Ἰωάννης χρυσόστομος λέει:
Δὲν καταλαβαίνεις αὐτὰ ποὺ διαβάζεις; Πῶς λοιπὸν θὰ μπορέσῃς νὰ τὰ καταλάβῃς, ὅταν δὲν θέλῃς οὔτε λίγο ν᾿ ἀσχοληθῇς; Πᾶρε στὰ χέρια σου τὸ βιβλίο τῆς Γραφῆς· διάβασε ὅλη τὴν ἱστορία, καὶ ἀφοῦ θὰ κατέχῃς τὰ γνωστά, πέρνα πολλὲς φορὲς τὰ ἀσαφῆ καὶ δυσνόητα.
Κι ἂν δὲν μπορέσῃς μὲ τὴν ἀλλεπάλληλη ἀνάγνωσι νὰ καταλάβῃς τί λέει, πήγαινε σ᾿ αὐτὸν ποὺ εἶναι πιὸ σοφός, ἔλα στὸ διδάσκαλο, πές του σχετικὰ μ᾿ αὐτὰ ποὺ δὲν καταλαβαίνεις, δεῖξε πολὺ ἐνδιαφέρον. Κι ἂν σὲ δῇ ὁ Θεὸς νὰ ἔχῃς τόσο μεγάλο ἐνδιαφέρον, δὲν θὰ παραβλέψῃ τὸ ὅτι ἀγρυπνεῖς καὶ φροντίζεις, ἀλλὰ κι ἂν κάποιος ἄνθρωπος δὲν σοῦ διδάξῃ αὐτὸ ποὺ ζητεῖς νὰ μάθῃς, θὰ σοῦ τὸ ἀποκαλύψῃ ὁ ἴδιος ὁπωσδήποτε.
Θυμήσου τὸν εὐνοῦχο τῆς βασιλίσσης τῶν Αἰθιόπων, ὁ ὁποῖος ἂν καὶ ἦταν ἄνθρωπος ἀλλοεθνής, καὶ μὲ μύριες φροντίδες ἐπιφορτισμένος, καὶ ἀπὸ παντοῦ πολλὲς γύρω του ὑπῆρχαν ὑποθέσεις, παρ᾿ ὅλο ποὺ δὲν κατα­λάβαινε αὐτὰ ποὺ διάβαζε, ἐν τούτοις διάβαζε, ἐνῷ καθόταν στὸ ὄχημα. Κι ἂν στὸ δρόμο ἔδειχνε τόσο ἐνδιαφέρον, σκέψου τί ἦταν στὸ σπίτι του. Ἂν τὸν καιρὸ τοῦ ταξιδιοῦ δὲν ἀνεχόταν νὰ μένῃ χωρὶς διάβασμα, πολὺ περισ­σότερο ὅταν ἔμενε στὸ σπίτι του. Ἂν παρ᾿ ὅλο ποὺ τίποτε δὲν καταλάβαινε ἐνόσῳ διάβαζε, δὲν ἄφηνε τὸ διάβασμα, πολὺ περισσότερο δὲν τὸ παρα­τοῦσε, ὅταν ἔμαθε.
Ὅτι αὐτὰ ποὺ διάβαζε δὲν τὰ καταλάβαινε, ἄκου τί λέει ὁ Φίλιππος·
Ἆρα γε καταλαβαίνεις αὐτὰ ποὺ διαβάζεις;
Κι ἐκεῖνος ὅταν τὰ ἄκουσε, δὲν κοκκίνισε οὔτε ντράπηκε, ἀλλὰ ὡμολό­γησε τὴν ἄγνοια, καὶ λέει·
Πῶς θὰ μποροῦσα (νὰ καταλάβω), ἂν δὲν μὲ ὁδηγήσῃ κάποιος;
Ἐπειδὴ λοιπὸν κι ὅταν δὲν εἶχε τὸν ὁδηγὸ διάβαζε τόσο πολύ, γι᾿ αὐτὸ ἀμέσως τοῦ ἦρθε ὁ χειραγωγός. Εἶδε τὴν προθυμία του ὁ Θεός, δέχτηκε τὸ ἐνδιαφέρον του, καὶ τοῦ ἔστειλε ἀμέσως διδάσκαλο. Ἴσως νὰ πῇ κά­ποιος ὅτι τώρα ἐδῶ σ᾿ ἐμᾶς δὲν ὑπάρχει ὁ Φίλιππος, γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσῃ. Ὑπάρχει ὅμως τὸ Πνεῦμα ποὺ κίνησε τὸ Φίλιππο. Μὴν ὑποτιμοῦμε τὴ σωτηρία μας, ἀγαπητοί μου. Ὅλα αὐτὰ γράφτηκαν γιὰ δική μας συμβουλή, γιὰ μᾶς ποὺ φτάσαμε στὰ τέλη τῶν αἰώνων.
Μεγάλη ἀσφάλεια τὸ διάβασμα τῶν Γραφῶν στὸ νὰ μὴν ἁμαρτάνουμε. Μεγάλος γκρεμὸς καὶ βαθὺ βάραθρο ἡ ἄγνοια τῶν Γραφῶν, μεγάλη προ­δοσία τῆς σωτηρίας μας τὸ νὰ μὴν γνωρίζῃ κανεὶς τίποτε ἀπὸ τοὺς θείους νόμους. Αὐτὸ καὶ αἱρέσεις γέννησε, αὐτὸ εἰσήγαγε καὶ ζωὴ διεφθαρμένη, αὐτὸ ἔκανε τὰ πάνω κάτω. Εἶναι ἀδύνατο, ἀδύνατο νὰ φύγῃ κάποιος χω­ρὶς ν᾿ ἀποκομίσῃ πνευματικὸ καρπό, ἐνῷ συνεχῶς ἀπολαμβάνει τὴν ἀνά­γνωσι μὲ ἐνδιαφέρον.
Ἀπὸ μακριὰ κατασβήνουμε καὶ ἀποκρούουμε τὰ βέλη τοῦ πονηροῦ μὲ τὴ συνεχῆ ἀνάγνωσι τῶν θείων Γραφῶν. Διότι δὲν εἶναι, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ σωθῇ κάποιος, ἂν δὲν ἀπολαμβάνῃ τὴν πνευματικὴ ἀνάγνωσι (τῶν Γραφῶν).
Καὶ ὅπως στοὺς χρυσοχόους ἀργυροκόπους καὶ χαλκουργοὺς ἐργαλεῖα τῆς τέχνης τους εἶναι τὸ σφυρὶ τὸ ἀμόνι καὶ ἡ τσιμπίδα, ἔτσι λοιπὸν καὶ σ᾿ ἐμᾶς ἐργαλεῖα τῆς τέχνης (τῆς πίστεως) εἶναι τὰ ἀποστολικὰ καὶ προφη­τικὰ βιβλία, καὶ ὅλη ἡ θεόπνευστη καὶ ὠφέλιμη Γραφή. Ὅπου ὑπάρχουν βιβλία πνευματικὰ τῆς Γραφῆς, ἐκδιώκεται κάθε διαβολικὴ ἐνέργεια καὶ μεγάλη παρηγορία ἀρετῆς γίνεται σ᾿ αὐτοὺς στοὺς ὁποίους κατοικεῖ.
Μόλις ἀγγίξῃ κάποιος τὸ Εὐαγγέλιο, πάραυτα ἔχει ἀλλάξει ἡ σκέψι του καὶ ἔχει ἀπομακρυνθῆ ἀπὸ τὰ βιοτικὰ προβλήματα. Ἂν δὲ ἐπὶ πλέον προχωρήσῃ καὶ σὲ προσεκτικὴ ἀνάγνωσι, καθὼς ἡ ψυχὴ βρίσκεται μέσα σὲ ἱερὰ ἄδυτα, καθαρίζεται ἐντελῶς καὶ γίνεται καλύτερη, διότι ὁ Θεὸς μιλάει σ᾿ αὐτὴν διὰ τῶν λόγων ἐκείνων.

(Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ Λόγο Ἰωάννου χρυσοστόμου Εἰς τὸν πτωχὸν Λάζαρον, PG 48,995-996)

Ἐπιλογὴ - μετάφρασι· Ἀθανάσιος Γ. Σιαμάκης, ἀρχιμανδρίτης


(δημοσίευσις· νοέμβριος 2013)

πηγή symbole.gr
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...